Star 244, czyli hit PGR- ów i baza strażaków

Ocena:

5/5 | 1 głosów

Szosowo - terenowy star 244 łączył w sobie umiejętność jazdy w trudnym terenie z dużą ładownością. Tę zaletę wykorzystało m.in. socjalistyczne rolnictwo PRL - u. W latach 70 - tych XX wieku ciężarówka stała się bardzo pożądanym pojazdem w Państwowych Gospodarstwach Rolnych. Przez 30 lat była też podstawą wyposażenia straży pożarnej. Wytwarzano ją długo, bo aż do początku XXI wieku.   

fot. Muzeum PiT w Starachowicach

 Star 244 jako prototyp pojawił się w 1965 roku, gdy Fabryka Samochodów Ciężarowych w Starachowicach pracowała nad całą generacją nowoczesnych samochodów. Do momentu seryjnej produkcji ulepszano go w takim samym zakresie jak stara 200 i 266, czyli  przede wszystkim pod względem wyposażenia w zupełnie nową jednostkę napędową, jaką był silnik S 359. 

 - W pierwszych założeniach Star 244 miał być też przeznaczony dla polskiej armii, obok typowo wojskowego Stara 266 - rozpoczyna opowieść Paweł Kołodziejski, dyrektor  Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach. 

- Na przełomie 1969 i 1970 roku przygotowano dedykowany wojsku samochód, który uzyskał jego akceptację, ale ostatecznie zrezygnowano z tych zamierzeń, gdy okazało się, że FSC nie jest w stanie wykonać odpowiedniej ilości obu modeli na potrzeby armii. W produkcji pojawił się w 1975 roku, kiedy taśmę opuściła pierwsza seria próbna licząca 50 sztuk. Z wyglądu Star 244 był podobny do szosowego Stara 200. Oba modele dzieliły tę samą kabinę 642, choć uterenowiony samochód różnił się nieznacznie kształtem nadkoli. Najważniejszą różnicą był jednak napęd, który w przypadku Stara 244 przenoszony był na obie osie a zatem na cztery koła. Stąd mógł sobie zdecydowanie lepiej radzić w trudnym terenie. Dlatego właśnie jego głównymi odbiorcami były służby leśne, straż pożarna, budownictwo, różnego rodzaju pogotowia techniczne, czy rolnictwo. Zamawiała go też Milicja Obywatelska, dla której wykonywano zabudowę specjalną, podobnie jak na Starach 200, o czym wspominaliśmy ostatnio - wylicza Paweł Kołodziejski.

 Największą karierę zrobił jednak jako jednostka gaśnicza i wspomagająca polskie rolnictwo.   

   - Jeszcze w 1972 roku przygotowano wydłużoną wersję, czyli Stara 244L, który zakłady jelczańskie zabudowały na potrzeby straży pożarnej. Oficjalna nazwa pojazdu pochodziła od jego zabudowy, czyli brzmiała „Jelcz 005”, o co szczególnie dbały tamtejsze zakłady. W rzeczywistości i tak każdy wiedział, że są to Stary i tak je nazywano. Star 244/Jelcz 005 był bardzo nowoczesną jednostką gaśniczą i stanowił podstawę wyposażenia straży pożarnej przez kolejne dekady. Zapotrzebowanie na Stary 244 zgłosiły także PGR- y, czyli Państwowe Gospodarstwa Rolne, ponieważ uznano, że świetnie sprawdzą się w pracach polowych. Miały większą ładowność niż ciągniki i zapewniają szybszy transport płodów rolnych. Odpowiadając na te zapotrzebowania opracowano rolniczą wersję, czyli Stara 244 RS (rolniczy specjalny), której produkcja rozpoczęła się w 1979 roku. Czym wyróżniał się ten samochód? Przede wszystkim miał skrzynię załadunkową z obustronnym wywrotem, do której można było dobudować wyższe burty sprzyjające załadunkowi większej ilości np. zboża. Pod względem technicznym zmieniono mu przełożenia umożliwiając jazdę z prędkością od 3 do 80 km/h. Taki Star mógł więc jechać w polu za wolno poruszającą się maszyną rolniczą bez obawy zatarcia silnika. Miał też dodatkowe gniazda zasilania, do których można było podłączyć inne maszyny - informuje Paweł Kołodziejski.

 Star 244 był bardzo udanym i nowoczesnym samochodem. Pożądany w wielu działach gospodarki i służb cieszył się dużym uznaniem użytkowników. Potwierdzeniem tego był złoty medal, jaki w 1975 roku zdobył na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Mimo to starów 244 powstało niewiele, choć były wytwarzane długo, bo do 2000 roku.

-  Podczas gdy Starów 200 wyprodukowano łącznie ponad 78 tysięcy sztuk, Starów 266 - ponad 26 tysięcy, to Starów 244 tylko  niecałe 13 tysięcy. Początek produkcji Starów generacji „200” był szczytowym momentem w historii motoryzacyjnej Starachowic. Wytwarzano liczne modele (oprócz nowoczesnych „dwusetek”, taśmę nadal opuszczały Stary 28 i 29, a także terenowe 660 M2). FSC była nowoczesnym i w miarę dobrze wyposażonym producentem. Wielkość produkcji osiągnęła  szczyt w roku 1976, kiedy to powstało łącznie ponad 26 tysięcy Starów, podobnie jak zatrudnienie, które zbliżyło się do tej samej liczby - podsumowuje Paweł Kołodziejski.                              

iwo