Krótka historia pewnego Aniołka

Dla wiecznej pamięci Eugeniuszowi Aniołkowi - obrońcy Westerplatte, we wrześniu 1939 roku zaginionemu w hitlerowskim obozie jenieckim. Rodzina" - taki napis widnieje na pamiątkowej tablicy wmurowanej w ścianę kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski na starachowickim osiedlu Michałów.

Zaginiony to kluczowe słowo tej historii, bo rodzina Eugeniusza Aniołka do dziś nie wie, jaki los go spotkał, a jego postać znana jest jedynie z przekazów rodzinnych.

Mieć 23 lata, to mieć przed sobą całe życie, to czas na miłość, rodzinę i można przypuszczać, że właśnie tak potoczyłoby się życie Eugeniusza Aniołka, gdyby nie II wojna światowa. Ale... zanim to nastąpi nasz bohater przyjdzie na świat w 1915 roku,  w rodzinie gajowego Romana Aniołka jako najmłodszy z dziesięciorga rodzeństwa. W rodzinie krąży historia, że zanim trafi na Westerplatte zdąży się ożenić. Niestety tuż po ożenku ma zostać powołany do wojska, trafia więc do 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach i jako najmłodszy z żołnierzy zostaje ordynansem majora Sucharskiego. Mówi się, że jego ulubieńcem. Tak zaczyna się wojenna historia strzelca Eugeniusza Aniołka, o której też niewiele wiadomo.

Tamte dni tragiczne dla Polski, Europy, świata, rozpoczęły najstraszniejszą z wojen światowych, pochłonęła ona miliony istnień ludzkich. Odebrała synów, braci, mężów... żyją tylko w pamięci rodzin, tak jak Gienio Aniołek. Rodzina pragnie zachować chociażby te strzępki informacji, które posiada. Strzępki, jak ten...

- Jeśli jesteście żywi to wychodźcie. Poddajemy się. Major mnie do was przysłał z rozkazem powrotu do koszar! Wygramolili się z wartowni i ujrzeli sanitariusza Eugeniusza Aniołka, który stał ze zwieszoną głową, trzymając białą szmatę"... - czytamy w książce Stanisławy Górnikiewicz "Lwy z Westerplatte ". 

Podczas walk przeżyli piekło, w walce zginęło 17 żołnierzy, pozostali trafili do niemieckiej niewoli, wśród nich był Eugeniusz Aniołek. Losy naszego młodego bohatera od grudnia 1939 roku pozostają niestety nieznane. Podobno wielokrotnie próbował uciec, z tego też powodu miał być przetrzymywany w obozie karnym. Czy tam zginał? Jeśli tak, to podczas ucieczki, bo krąży opowieść, że znaleziono go ubranego z części niemieckiego munduru. Prawdopodobnie tak właśnie próbował się wydostać z obozu.

Po wojnie próbowano szukać dokładnych informacji, rodzina podejmowała próby za pośrednictwem Polskiego Czerwonego Krzyża, niestety nic nie znaleziono.

- Warto przypominać, szczególnie młodemu pokoleniu, żeby chciało słuchać rodziców i dziadków, żeby próbowało zapamiętać, może spisać te opowieści. Jeszcze żyją świadkowie trudnych wojennych wydarzeń, oni są żywą historią. - mówi w rozmowie z gazetą Iwona Tamiołło, która jest wnuczką rodzonego brata Eugeniusza Aniołka.

Dziś śladem po Aniołku jest nazwisko na tablicy na Westerplatte i pamięć. I tych kilka słów, które mam nadzieję zmotywują Was  do szukania tajemnic. Mnie w całej tej krótkiej historii zainteresowała miłość Aniołka.

Wyobraźcie sobie bowiem młodego chłopaka, który zostawia żonę i idzie walczyć o ojczyznę. Z głową nabitą ideałami wierzy zwycięstwo, a musi się poddać, bo taki pada rozkaz. W sercu nie podda się nigdy, będzie walczył o siebie...

Lubię myśleć, że ucieka do domu. Do młodej żony, do życia, które na niego czeka.

Nie udało się, ale wierzę, że Aniołek w końcu tę swoją miłość odnalazł. A, że nie tu... Trudno. Zdaje się, że niebo miało na Aniołka swój plan...

/Aneta Marciniak - przewodnik świętokrzyski/