Miasto, którego nie ma

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Jest rok 1960. Uliczki przy rynku to biedne oficyny, dzieciarnia bawi pod oknami i drze się do utraty tchu. Jesteśmy w miejscu, po którym nie ma śladu, ale mieszkają w Starachowicach osoby, które są na tym zdjęciu - to między innymi młode (wówczas) Wiśniewskie -Andzia i Kasia. Pozdrawiamy dziewczyny serdecznie z nadzieją, że nie obrażą się na nas za to "wówczas". 

Gdy zamieściliśmy to zdjęcie na facebooku, to wy rozgrzaliście nam stronę do czerwoności. Komentarzy i polubień było bez liku. 

- W tym budynku ,gdzie otwarte okno na górze mieszkała rodzina Serafinów. Natomiast w suterenie zmieniali się lokatorzy. Przy mieszkaniu gdzie stoją dzieci rodzina Dąbrowskich, dalej były komórki i drewniane WC. Za kranem powyżej znajdował się basen z wodą ( zabezpieczenie przeciwpożarowe). Drogi do obecnej SP nr 10 nie było. Poniżej kranu (po tej samej stronie) znajdowały się budki z mięsem - sprzedawano we wtorek czwartek i sobotę - Joanna Matysek (nasza wierna czytelniczka) pamięta wszystko i dzieli się tą wiedzą chętnie. - Pamiętam mięso rąbane na pniu i panów w brudnych od krwi fartuchach. 

Andrzej Cygan, który czasem wpada na naszą stronę przypomniał sobie, że powyżej basenu w drewnianym baraku, zaczynał naukę w pierwszej klasie. 

Basia Mazur natomiast jest przekonana, że gdzieś tam mieszkała babka, co dzieci nastawiała.

- Nazywała się Makowska,czy jakoś tak. Chodziłam tam z moimi dziećmi jak były malutkie. To był rok 1976 i 1977 - pisze na czytelniczka. Może ktoś z Was pamięta o kim mowa? 

Katarzyna Chmołowska z d. Wiśniewska (dziewczynka na zdjęciu) pamięta pana, który robił to zdjęcie. 

- Szczupły wysoki ubrany był w jasnoróżowa koszulę i brązowe spodnie od garnituru - napisała pod zdjęciem. 

W latach 80-82 naprzeciwko w sklepie spożywczym pracowała pani Teresa. 

- Chodziłam codziennie obok tych budynków do domu, mijając postój taxi, panie z tych domów były stałymi klientkami, piękne czasy młodości, pozdrawiam mieszkańców z tych okolic - nie ukryła sentymentu. 

Zdjęcie to stało się także powodem do podyskutowania o ulubionym jedzeniu sprzed lat. Pojawił się grzybek...

- Grzybek robiła mi babcia i mama. Pyszny był, ja mogłam jeść codziennie - napisała pani Wioletta Milewska. 

Sam grzybka pamiętam i ja. Może ktoś zna przepis i zechce się podzielić? Czekamy.