Równi i równiejsi [ARTYKUŁ ARCHIWALNY]

Ocena:

0/5 | 0 głosów

I pomyśleć, że przed piętnastu laty szczególnie głośno protestującymi przeciwko roboczym sobotom byli handlowcy. Powoli bowiem od pracy w ten dzień sukcesywnie odzwyczajano wszelkie inne branże. 

Zaczęliśmy od jednej wolnej soboty w miesiącu. Najwcześniej każdy wydłużony weekend otrzymywali nauczyciele, a wraz z nimi uczniowie. Niezbyt się to podobało rodzicom, bo dzieci w tym czasie pozostawały w domu bez opieki. Mnożyły się więc opowieści w mediach o milusińskich z kluczem na szyi oraz czyhających na nich niebezpieczeństwach. Dziś teoretycznie – wszyscy mamy wolne soboty i zarazem pretensje do czasu pracy najrozmaitszych instytucji. 
Przyzwyczailiśmy się do otwartych sklepów o każdej niemal porze dnia i nocy. Mało, że w dzień powszedni, również w wolne soboty i niedziele. Nie interesuje nas ile godzin dziennie siedzi przy kasie kasjerka w supermarkecie. Ważne, żeby była i to niejedna, abyśmy nie musieli zbyt długo stać w kolejce. 
Wymagamy od urzędów, by okresowo były czynne dłużej, co pozwoli nam do południa i po południu załatwiać nasze sprawy. Oburzamy się, gdy terenowe placówki pocztowe czy bankowe ograniczają czas pracy do ustawowych 8 godzin dziennie. Patrzymy na pracowników instytucji z niechęcią, gdy zamykają drzwi z wybiciem zegara. 
Tymczasem w naszym zachowaniu często brakuje konsekwencji. Właścicielowi butiku bowiem wolno zatrzasnąć klientowi drzwi przed nosem, a jednocześnie ten sam handlowiec piekli się przed wejściem do banku, kiedy ochroniarz informuje go grzecznie, że okienka będą czynne dopiero za parę minut, gdyż tyle właśnie brakuje do ich otwarcia. 
Nie dziwię się już, że wydziały samorządowe przyjmują petentów tylko w określonych godzinach. Na przykład do 14.00, podczas gdy urząd jest czynny do 16.00. Wszak petenci lubią przychodzić za minutę 14.00, co przedłuża czas pracy z klientem nawet o pół godziny. Nie mając tego zapasu, gdzie indziej pracuje się faktycznie po 9-10 godzin dziennie. I nikogo to nie obchodzi.
W całym tym kołowrocie znalazłam jednak uprzywilejowaną grupę. To lekarze specjaliści w miejscowych przychodniach, którym bezkarnie uchodzi wcześniejsze opuszczanie stanowiska. Mimo, że na drzwiach gabinetu wisi kartka: czynny w godzinach 7.00-15.00, o 14.30 rzadko kogokolwiek uświadczysz. I, o dziwo, nikt nie protestuje.                                             
 /ewa/

ARTYKUŁ ARCHIWALNY GAZETA STARACHOWICKA NR.40 2001 r.