Jak to na próbach było [ARTYKUŁ ARCHIWALNY]

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Gimnazjaliści 16 października br., a szóstoklasiści dwa tygodnie wcześniej  przymierzyli się do egzaminu, który czeka ich w przyszłym roku. Uczniowie i nauczyciele przyznawali, że niektóre z zadań były ponad możliwości zdających, np.: wykonywanie w pamięci niektórych obliczeń. Niejasne były również niektóre z procedur egzaminacyjnych.        

Zdaniem dyrektor Elżbiety Tyczyńskiej – Kończal i zastępczyni Anny Kieszkowskiej, procedury nie były do końca jasne, a zadania niezbyt łatwe

Zakodowane arkusze, numery identyfikacyjne nadawane uczniom, sprawdzenie prac przez komputer i krajowych egzaminatorów – wszystkie te procedury nadawały próbie jednak poważny charakter. Według dyrektyw Centralnej Komisji Egzaminacyjnej 50% uczniów danej szkoły miało pisać część humanistyczną, druga połowa matematyczno – przyrodniczą.
- Zasady podziału zależały od dyrektora szkoły – mówi kurator Korczyński. -
Mogło to być według kolejności numerów na liście zdających w danej szkole, np.: na zasadzie numery parzyste – jedna część,  nieparzyste – inna.
Punktualnie o godz. 9.00 uczniowie otrzymali kilkustronicowe arkusze zawierające kilkadziesiąt pytań tzw. „zamkniętych” (wybranie prawidłowej odpowiedzi z kilku propozycji, polecenia typu zaznacz „prawda–fałsz”) i „otwartych” (samodzielna wypowiedź o różnej długości, dokonanie różnego typu obliczeń, narysowania wykresu itp.). Na ich rozwiązanie gimnazjaliści mieli 120 minut, uczniowie ze specyficznymi trudnościami w nauce, np.: dyslektycy- godzinę dłużej. Społeczne Gimnazjum w Starachowicach dostało dokładnie taki sam zestaw pytań, jak szkoły publiczne w całej Polsce.
- Piszemy dziś część humanistyczną i matematyczno–przyrodniczą równolegle. Numery parzyste rozwiązują zadania humanistyczne, nieparzyste – tę drugą. Zaraz po zakończeniu egzaminu i spisaniu protokołu, zawieziemy prace w zalakowanej kopercie do Ostrowca, gdzie jest punkt sortowania. Moja młodzież, „złota szesnastka” jak ją nazywam, podeszła bardzo poważnie do tej próby. Zdają sobie sprawę z tego, że w ten sposób mogą sprawdzić swój poziom wiedzy. Do próby i do prawdziwego egzaminu przygotowywali się bardzo rzetelnie. W tym roku każdy z nich miał obowiązek wybrać sobie dwa koła zainteresowań, muszę się pochwalić, że wybierali minimum cztery. Mamy koła polonistyczne, matematyczne, przyrodnicze, historyczne, chemiczne, fizyczne, a więc ze wszystkich dziedzin, które są sprawdzane na egzaminie. Podczas tych zajęć rozwiązywaliśmy również z uczniami testy, które ukazywały się w publikacjach OKE w Łodzi i Centralnej Komisji Egzaminacyjnej w Warszawie. Tak więc wiedzieli właściwie co ich czeka, również jak będzie wyglądał arkusz egzaminacyjny – opowiada Bożena Jaskros, dyrektor Społecznego Gimnazjum w Starachowicach.
A jak ocenia swoją próbę sama „złota szesnastka”? 
- Po części humanistycznej spodziewałam się czegoś o wiele trudniejszego – twierdzi Ola. – W części otwartej trzeba było napisać rozprawkę i dwie krótkie notatki. Jedno pytanie sprawiło mi trudność, z dziedziny historii. Trzeba było wybrać króla, za panowania którego sprowadzono do Polski ziemniaki.
Piotr żałował, że nie można było używać kalkulatora.
 - Do niektórych zadań bardzo by się przydał. Szczególnie trudna była dla mnie chemia. Do tego jedną z kartek oddałem nierozwiązaną. Nie zauważyłem po prostu ostatniej strony i straciłem automatycznie 8 punktów. Chciałbym, żeby na prawdziwym egzaminie obniżono ilość punktów, gwarantującą dostanie się do szkoły średniej.                   
W Gimnazjum nr 2 zdania uczniów były podobne: to było trudne, coś  innego łatwiejsze.  
- Byłem parzysty na liście, więc trafiła mi się część humanistyczna. Raczej jestem z tego zadowolony, bo pytania były bardzo proste. W teście wyboru było 20 pytań, w części otwartej około 5. Było także coś w rodzaju wypracowania – mówi Kamil.
Tegoroczny zdobywca tytułu „Fenomem gimnazjum” Tomasz Rutkowski pisał część matematyczno – przyrodniczą. Z tego co mówi, miał więcej pytań niż jego kolega: 25 zamkniętych i 12 otwartych. Pracował jednak tak szybko, że zostało mu sporo czasu.  
- Największą trudność sprawiły mi zadania otwarte, zwłaszcza trzy ostatnie, bardziej geometryczne: obliczyć długość krawężnika i ile ziemi potrzeba do zapełnienia grządki.         
- Zadania otwarte były najtrudniejsze – uważa Edyta, która również zmagała się z przedmiotami ścisłymi. – Procenty, wyrażenia algebraiczne – zwłaszcza to sprawiło mi trudność. 
Jej koleżanka Monika już teraz boi się, co to będzie na prawdziwym egzaminie. 
- To był podchwytliwy test. Nauczyciele powtarzali z nami materiał z pierwszej i drugiej klasy i była to pewna pomoc, ale ten egzamin to nie na moje nerwy. 
Dyrektor gimnazjum nr 2 Elżbieta Tyczyńska – Kończal również uważa, że niektóre zadania były na zbyt wygórowanym poziomie. 
- Wszyscy nasi uczniowie (176) przystąpili do egzaminu. Po krótkim czasie jeden z nich stanowczo odmówił dalszego pisania, ale z drugiej strony pierwsi uczniowie byli gotowi już po półtoragodzinnej pracy. Udało mi się przejrzeć tylko część matematyczno – przyrodniczą. Mogę stwierdzić, że zadania są raczej trudne. Niektóre, aby dokonać wyboru prawidłowej odpowiedzi, wymagały przeprowadzenia wcześniejszych obliczeń. Przykładowo było zadanie części zamkniętej: wybierz liczbę, która jest większa od 4/6 i mniejsza od 5/6. Trzeba wybrać jedną z czterech odpowiedzi. Żeby to zrobić trzeba to policzyć, sprowadzając do wspólnego mianownika. Ale gdzie ma to zrobić, skoro w zasadzie nie wolno mu mieć żadnej kartki? To jest właśnie nasz najistotniejszy zarzut, bo stoimy wtedy przed trudnym dylematem.            
- Zadania nie są także rozłożone zbyt równomiernie pod względem tematycznym – uważa wicedyrektor Anna Kieszkowska. – Przeważała chemia z matematyką, mniej jest fizyki, czy biologii.
Najmłodsi z egzaminowanych przystąpili do próby 2 października br.. Mieli godzinę czasu na 25 pytań. 
- Egzamin nie był za bardzo trudny. Pytania były pomieszane: trochę z języka polskiego, z matematyki, z przyrody. Parę zadań było na wybranie odpowiedzi, było też wypracowanie na temat ulubionej pory roku -  mówi Ania Kolanko ze Szkoły Podstawowej nr 10. 
Dla Lucyny Garbacz najtrudniejsza była matematyka, a Milenie Gąsior utkwiło w pamięci zadanie na obliczenie temperatury, bo najbardziej dało jej w kość. 
- Zadania matematyczne były najbardziej kłopotliwe. Niektóre z problemów jak liczby ujemne, czy objętości brył przewidziane są w programie nauczania dopiero pod koniec roku szkolnego – mówi wicedyrektor Dorota Mazur -Pytań było chyba zbyt dużo, bo 25, a czas nie pozwalał na pokazanie wszystkiego, co się potrafi. Dzieci pisały w dwóch grupach, uczniowie z dysfunkcjami mieli do dyspozycji pół godziny więcej. Wcześniej oswoiliśmy również uczniów na lekcjach wychowawczych z całą procedurą: kartami egzaminacyjnymi, kodami itp. Wyniki będą prawdopodobnie za 6 tygodni, wtedy najlepiej się okaże, co jeszcze musimy poćwiczyć do kwietnia.                                  M.B.

ARTYKUŁ ARCHIWALNY GAZETA STARACHOWICKA NR.44 2001 r.