Gdyby nie głodówka [ARTYKUŁ ARCHIWALNY]

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Kiedy pomimo trwającego przez prawie dwa tygodnie protestu w MZK nikt specjalnie nie zważał na strajkowe postulaty, związkowcy ogłosili bezterminową głodówkę aż do skutku. Ale dopiero po upływie trzech dni spełniono część postulatów załogi i kilku głodujących przerwało swój protest. Do porozumienia doszło dopiero w minioną środę 12 lipca w późnych godzinach popołudniowych.

Początkowo, gdy od poniedziałku 10 lipca trzech związkowców rozpoczęło głodówkę nikt z rządzących się nimi nie interesował a pan prezydent udał się nawet na krótki urlop. Protestujących poparli natomiast, w specjalnych telegramach, związkowcy z kilku zakładów i przedsiębiorstw całego województwa świętokrzyskiego.
W środę 12 lipca, prawie przez cały dzień przedstawiciele trzech związków zawodowych z MZK, dyrekcji tego zakładu i Zarządu Miasta spierali się o wysokość podwyżek dla pracowników. Związkowcy trwali przy swoim zdaniu, że większość załogi (poza zatrudnionymi w biurach i administracji) dostali mniej niż było zagwarantowane w porozumieniu płacowym podpisanym jeszcze w ubiegłym roku. W końcu doszło do tego, że targowano się o 8 groszy. Ale nie ma w tym nic śmiesznego gdy się uwzględni, że chodziło o dodanie tych ośmiu groszy więcej do stawki godzinowej kierowcom i mechanikom.
W końcu gdy związkowcy nie ustępowali zgodzono się na te kilkugroszowe podwyżki. Ale nikt nie chciał odpowiedzieć skąd będą pochodziły pieniądze wymuszone i wywalczone głodówką podwyżki. Bo gdy się wszystko policzy dokładnie i skrupulatnie, to te osiem groszy do stawki godzinowej urośnie w sumie do poważnej kwoty, łącznie potrzeba na wypełnienie tego postulatu przeszło 500 tysięcy złotych. Jak na razie nikt tym się nie martwi, ale żeby zdobyć te pieniądze trzeba będzie sięgnąć do różnych oszczędności, w tym zwłaszcza do ograniczenia kursów autobusowych do podmiejskich gmin. I takie rozwiązanie z pewnością spotka się z protestami mieszkańców dojeżdżających do Starachowic do pracy lub szkół.
Wymuszono też wstrzymanie części zwolnień, które „dyktuje” podobno restrukturyzacja MZK. Będzie się szukać łagodniejszych rozwiązań zachęcając do odejścia z zakładu tych pracowników, którzy mogą skorzystać ze świadczeń przedemerytalnych. I chociaż porozumienie ze związkami podpisano nie uleczono poważnej choroby tylko przyklejono mały plaster na głęboką ranę, która i tak w końcu zacznie mocno krwawić. Bo przecież rządzący w naszym grajdołku nie wycofają się z restrukturyzacji MZK. A oznacza ona, że do końca tego roku trzeba się pozbyć z zakładu ponad 30 pracowników. W następnym roku z powodu tej restrukturyzacji w odstawkę pójdą prawdopodobnie następni zasilając szeregi rosnącej armii bezrobotnych.
Zwolennicy restrukturyzacji MZK mówią, że trzeba zmniejszyć zatrudnienie bo dochody z trakcji, czyli przewozów autobusowych, systematycznie się zmniejszają. Rada Miasta nie da większej dotacji na funkcjonowanie MZK, dalsze cięcia oszczędnościowe będą więc tak czy owak konieczne. Jednak poza liczeniem każdego wydawanego grosza trzeba się też przyjrzeć dokładniej działaniom służb zakładu. Dlaczego na przykład stacja paliw w bazie MZK, która powinna być przecież złotym interesem, nie przynosi firmie zysków. Czy aby przypadkiem paliwo gdzieś nie przecieka ? 
Nie wiadomo też jakim cudem znajdą się pieniądze na remonty starych, wysłużonych autobusów. Dotąd ich przecież nie było, chyba, że miasto coś dorzuci z rezerwowych środków budżetowych. Na pewno nie może być mowy o zakupie w tym roku nowych autobusów. Chciano je kupić z funduszy ze sprzedaży obligacji ale część radnych się na taki pomysł nie zgodziła i propozycja nie przeszła.
Wymuszone, wywalczone głodówką porozumienie załagodziło na krótką metę największe bolączki załogi MZK ale nie rozwiązało kompleksowo wszystkich problemów tego zakładu. Dlatego nie będzie w tym nic dziwnego, że za jakiś czas protesty załogi MZK się powtórzą.
Czy musiało dojść do głodówki i kto za to jest odpowiedzialny? Niektórzy przedstawiciele władz obwiniają za to dyrektora MZK, że się nie potrafił dogadać ze związkami i był za mało elastyczny w rozmowach. Z kolei dyrektor daje do zrozumienia, że przewodniczący związków nie chcieli z nim rozmawiać czekając na rozmowy z Zarządem Miasta. Tak czy owak głodujący wygrali pierwszą rundę.                    
MOK.

ARTYKUŁ ARCHIWALNY GAZETA STARACHOWICKA NR.30 2000 r.