Wrażliwość i aktywność

Ocena:

5/5 | 3 głosów

Patrzy na świat w taki sposób, że dostrzega detale niezauważalne dla zwykłego obserwatora. I czuje potrzebę uzewnętrznienia swoich obserwacji, a nieraz także stanu emocjonalnego. Dlatego chwyta za pędzel lub aparat, albo przelewa myśli na papier i tak powstaje tomik poezji. Albo kwestuje na rzecz ochrony zabytków jako działaczka Towarzystwa Przyjaciół Starachowic. Poznajmy bliżej wrażliwą i aktywną mieszkankę naszego miasta Annę Serwicką. 

fot. Gazeta Starachowicka 

Nasze spotkanie zaczęłam od pytania o początki jej przygody z malarstwem, bo pani Anna miała niedawno wystawę swoich  obrazów w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Starachowicach. Moja rozmówczyni chwilę się namyśla.  

- Nosiłam się z takim zamiarem i przygotowywałam kilka lat. Robiłam to sama, ponieważ nie skończyłam żadnej szkoły artystycznej, z wykształcenia jestem magistrem zarządzania. W tym czasie dużo czytałam, oglądałam filmiki tematyczne, kompletowałam materiały plastyczne. Gdy warsztat był gotowy usiadłam i zaczęłam malować - stwierdza z prostotą. 

Jej pierwszym obrazem był widok Tatr odtworzony ze zdjęć, które wykonała ukochanych przez siebie górom. Bo wcześniej wolny czas wypełniała jej fotografia. Jest dobrze znana organizatorom wieloletniego ogólnopolskiego konkursu "Magia Powiatu Starachowickiego" nagradzającego najpiękniejsze zdjęcia naszego regionu.   

-  Jestem laureatką trzeciego miejsca, a moje zdjęcia wiszą w holu budynku starostwa starachowickiego. Wydałam też tomik poezji pod tytułem "Lato pojawi się wkrótce" - wylicza pani Anna.

 Ale wróćmy do jej plastycznych zainteresowań. Okazuje się, że debiutancki  widok zaśnieżonych Tatr nie sprowadził jej malarstwa tylko do pejzaży. Panią Annę zachwyca wiele rzeczy i często tworzy pod wpływem chwili, bo jej artystyczna natura  dostrzega piękno nieraz w całkowitej prostocie dnia powszedniego.    

-  Nie mam jednego kierunku tematycznego. Ostatnio wykonałam serię 12 obrazów przedstawiających groty solne, bo urzekło mnie obejrzane zdjęcie tych miejsc. 12 obrazów, jak 12 miesięcy w roku, wykonanych farbami akrylowymi i trochę z efektem 3D, bo na części obrazu położyłam farby wypukło. I trochę brokatu, żeby oddać efekt połysku solnych ścian - tłumaczy autorka pokazując odpowiednie płótno.

- Ale mam też obraz przedstawiający po prostu koper. Powstał po wpływem impulsu, gdy gałązka kopru upadła mi na posadzkę. Stworzyła tak piękną kompozycję, że natychmiast zrobiłam zdjęcie, a potem zaczęłam malować. Uwielbiam widok kwitnących na żółto pól rzepaku. A tu mam obraz mgły otaczającej pnie drzew, efekt mojego spaceru po lesie - pani Anna wyciąga ze stosu obrazów kolejny egzemplarz. 

- Tu nie zrobiłam zdjęcia, tylko zatrzymałam ten piękny widok w pamięci. A to abstrakcja, bo na płótno zdarza mi się też przenosić emocje, które odkrywają część mojej osobowości. Pewnej osobie podarowałam obraz "Kajaki". Co prawda przedstawia drzewa, ale pokazane w taki sposób, jakby się płynęło miedzy rozchylającą się zielenią. Powiesiła go w gabinecie, ale potem przeniosła do sypialni, bo jak mówiła ten widok ma tak dobrą energie, że chce się przy nim  budzić - dodaje.

Pani Anna znajduje tematy spontanicznie, ale w samym procesie twórczym jest uporządkowana i działa zgodnie z wypracowanym rytuałem. 

- Pracuję tylko wieczorem, gdy można się skupić w ciszy. Nie przywiązuję się jakoś szczególnie do swoich obrazów, bo niektóre  sprzedaję lub darowuję, ale są wśród nich takie, które chcę mieć tylko dla siebie. Do takich należy mój pierwszy obraz z Tatrami oraz ostatnio namalowane "Łódki". Choć tu zrobiłam pewien wyjątek i namalowałam kopię dla siostry, która jest fanką mojego malarstwa. A pierwszym recenzentem mojej twórczości jest syn, któremu wysyłam zdjęcia prac zaraz po namalowaniu. Ale nie zawsze słucham jego uwag - śmieje się pani Anna.

Na razie preferuje pracę w domowym zaciszu, ale nie wyklucza, że kiedyś wybierze się w plener. 

- Być może, że zabiorę płótna i pójdę do lasu -  zastanawia się. 

Ostatnio fascynuje ją szum morza. Czy będzie z tego obraz, czy może wiersz?

- Wydałam do tej pory jeden tomik, ale materiałów mam co najmniej na trzy następne. Tu moim tematem wiodącym jest przyroda - mówi pani Ania. 

Nasza malarka, fotografka i poetka jest też miłośniczką lokalnej historii. 

- Czynnie działam w Towarzystwie Przyjaciół Starachowic. Razem z moim synem. Nasze nazwiska są ujęte w jednym z numerów "Zeszytów Starachowickich", który został poświęcony Arseniuszowi Kufalskiemu (starachowiczanin, żołnierz AK, którego grób został w tym roku odnowiony przez TPS z funduszy zebranych od mieszkańców w czasie kwesty przed starachowickimi cmentarzami - przyp. autorki). Zbieraliśmy razem pieniądze w ostatniej kweście i w tym roku też się pojawimy przed cmentarzem na Bugaju. Jestem też w Dyskusyjnym Klubie Książki w Miejskiej Bibliotece Publicznej - podsumowuje aktywna starachowiczanka. 

iwo