Nie powiedziała jeszcze ostatniego "Słowa"

Ocena:

5/5 | 2 głosów

Mówi z przyjemną dla ucha chrypką, która w czasie śpiewu zmienia się w liryczny lub dynamiczny wokal. Na początku tego roku wypuściła w świat swoją pierwszą piosenkę "Słowa" bardzo dobrze przyjętą przez użytkowników YouTube'a. Powoli, we własnym tempie, przygotowuje materiał na płytę i na razie ma już dwa kolejne utwory. W czasach szkolnych była buntowniczo nastawiona do nauczycieli, a dziś sama jest panią od muzyki w jednym z liceów. To szybko naszkicowana charakterystyka śpiewającej starachowiczanki Aleksandry, lub po prostu Oli Koźbiel. A więcej o jej krokach stawianych ma muzycznej drodze w naszym artykule.  

fot. nadesłana

W drugiej klasie szkoły podstawowej koleżanka wyciągnęła małą Olę na próbę parafialnej scholi. Potem zainspirował ją grający na akordeonie kolega w wyniku czego babcia zapisała ją do szkoły muzycznej w Starachowicach. 

   -  Tam na poważnie zaczęła się moja przygoda z muzyką trwająca do dziś. Choć w piątej klasie była chwila buntu trwająca rok. Nie chciałam już chodzić do szkoły muzycznej. Wtedy mój nauczyciel od akordeonu powiedział, że jeśli zostanę skreślona z listy uczniów to będę w przyszłości wszystkim to wypominać i absolutnie zabronił mnie wypisywać. A skoro nie było innego wyjścia to postanowiłam celowo przyjść  na egzamin nieprzygotowana. Tymczasem go zdałam, za co teraz bardzo dziękuję. Po skończeniu szkoły chciałam śpiewać i grać na pianinie, żeby swobodnie móc sobie akompaniować. Poszłam do prywatnej szkoły muzycznej II stopnia w Ostrowcu Świętokrzyskim im. Miry Kubasińskiej. Po 4 latach nauki ukończyłam klasę wokalu i fortepianu i idąc za ciosem obroniłam dyplom magisterski ze specjalizacji śpiew estradowy na kierunku edukacja muzyczna na  Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach - opowiada. 

Paradoksalnie Ola początkowo wcale nie pchała się do publicznych występów. Powstrzymywała ją trema, która zniknęła dopiero z czasem. Choć nie do końca.   

- Do tej pory trochę mi z tego zostało. Wolę dać siebie innym, żeby moja praca przełożyła się na ich sukces. Dlatego największą frajdę sprawia mi uczenie innych śpiewać. To są głównie dzieci i młodzież szkolna i w tym się spełniam na sto procent. Nigdy nie chciałam być gwiazdą, nie pcham się na wielkie sceny, ale małymi krokami realizuję swoje zamierzenia - podkreśla. 

   Tą jej dyskretną osobowość artystyczną widać w sposobie prezentacji pierwszej piosenki pt "Słowa", którą wydała na początku br. Opublikowany na kanale YouTube singiel nie ma teledysku. Zastępuje go zdjęcie Oli Koźbiel w związku z czym słuchacze, którzy do tej pory wyświetlili utwór 11 tysięcy razy, mają do czynienia tylko z jej wokalem. To narzędzie wybrała do przekazania emocji, przez co tytułowe "Słowa" zyskały szansę, by z większą siłą trafić do odbiorców. I to się udało.  

 - Miałam cudowny odzew od ludzi, że tekst jest bardzo dobitny i mocno do nich przemawia, a muzyka świetnie go dopełnia. Utwór powstał na studiach, gdy mieliśmy w ramach zaliczenia napisać słowa i nuty. Nie bardzo wiedziałam jak to zrobić, zadzwoniłam po pomoc do koleżanki i w trakcie rozmowy doszłam do wniosku, że chcę pisać o wszystkim i o niczym. I tak to poszło, słowa pisały mi się same, spontanicznie, inspirowane też tym, co się wtedy działo w moim życiu i gdzieś w ciągu godziny miałam gotowy tekst. Melodię dopasowałam do niego też bardzo szybko. A potem uznałam, że to świetny numer i warto pokazać go światu - opowiada.

  Debiutancki singiel ma mieć kontynuacje. Ola Koźbiel planuje nagranie krążka i w tej chwili opracowała dwa nowe autorskie utwory.    

- Jeden z nich opowiada o relacjach międzyludzkich i chciałabym, żeby cała płyta była utrzymana w tym klimacie. A drugi jest oparty na wierszu Tadeusza Borowskiego, który z wojennego niespodziewanie przerobiłam na miłosny - śmieje się.

 - A kolejne piosenki będę pisać, gdy poczuję taką potrzebę. To ma wypływać z serca - dodaje. 

 Śpiewająca starachowiczanka od kilku lat zajmuje się też wokalną oprawą ślubów z własnym akompaniamentem gitarowym. A aktualnie uczy muzyki w III Liceum Ogólnokształcącym w Starachowicach, choć nigdy nie chciała być pedagogiem. 

 - Jako uczennica byłam łobuzem. Pierwsza klasa II LO, do którego chodziłam to był okres typowego buntu młodzieńczego. Ale z czasem zaczęłam się dogadywać z gronem pedagogicznym, stawałam się bardziej dojrzała. Wszystko to potwierdzi moja przyjaciółka, którą poznałam właśnie w I klasie liceum, a która w dodatku jest nauczycielem języka polskiego . Bardzo chciałam uczyć śpiewu, a to można także robić w szkołach. Dlatego wybrałam takie studia muzyczne, które dawały też uprawnienia pedagogiczne. Od razu po dyplomie dostałam propozycję pracy na zastępstwo najpierw w Szkole Podstawowej nr 1 w Starachowicach, a potem w III LO, która jest szkołą z profilami artystycznymi. Uczniowie chcą tu poznawać różne dziedziny sztuki, w tym muzykę, a mnie ich oczekiwaniami pozytywnie napędzają. Tak więc dziś spełniam się w zawodzie, który kiedyś był nie do pomyślenia i dla mnie i dla znających mnie osób - mówi z humorem.

iwo