Wesoła tradycja

Ocena:

5/5 | 1 głosów

Wśród bogatej oferty różnorodnych działań senioralnych w Uniwersytecie Trzeciego Wieku w Starachowicach mamy propozycje cenne, ciekawe, akceptowane, cieszące się dużym zainteresowaniem i aktywnością społeczności studenckiej. Od trzech lat dołączyła do nich dość nowa tradycja uroczystego przyjęcia nowych członków zwana „otrzęsinami”.

fot. nadesłana

 Odbywa się ona tradycyjnie z inicjatywy Samorządu Studenckiego i przy pełnej jej realizacji w „andrzejkowy wieczór”, łącząc szacunek do tradycji z przyjemną zabawą, w atmosferze której dopełnia się akt integracji „młodych” studentów i tych nieco starszych. W tym roku uroczystość odbyła się w lokalnej Restauracji „Patio”. Bohaterów dnia i wszystkich gości towarzyszących temu rytuałowi, powitała serdecznie wiceprezes UTW Dorota Jantos. Obyczaj każe, aby włączający się w nową społeczność chętni koniecznie pokonali „tor przeszkód”, którym stał się dla tegorocznych kandydatów egzamin wstępny ze znajomości tekstów piosenek i umiejętności posługiwania się przysłowiami. Egzamin bardzo sprawnie przeprowadzili członkowie Samorządu. Po szczęśliwie zdanym egzaminie była pora na złożenie poważnego ślubowania, w którego postanowieniach uwzględniono obowiązek : „pilnie fikać nóżkami i bawić się wesoło”. Wszyscy, a jakże, potwierdzili to słowem „przyrzekamy” . Halinka Surdy przyjmując to ślubowanie umiała zachować powagę chwili. Nie mniej podniosły charakter miało indywidualne „pasowanie” na studenta – nie szablą, a specjalnie przygotowanym ołówkiem 5H długości 1,  który w ręku przewodniczącego Samorządu Henryka Skrobisza nabierał znaczenia wyjątkowego rekwizytu. Henryk Prokop członek samorządu dedykował „młodym” w formie wiersza cały arsenał uroków starości, aby już teraz mogli cieszyć się tą nadzieją. Kolejny prezencik otrzymał każdy nowy studencik od sprawdzonego w muzyce i pieśni trio samorządu: Halinki Surdy, Maćka Bachurskiego i Staszka Packa. Była to zabawna piosenka „60 lat po polsku”. Jeszcze tylko wręczenie wizytówek otrzęsinowych, wspólna fotografia, podziękowania i już można było tę oficjalną część zamienić na mniej oficjalne spotkania przy stole i zabawę przy muzyce. 

Henryk Skrobisz