Fotorefleksje 2020

Przecież tak niedawno bo niespełna dwie dekady temu, nawet najśmielej myślący nie podejrzewali, że będą korzystać z np. z telefonów komórkowych, którymi będą również mogli wykonywać zdjęcia. Prawdę mówiąc tzw. komórka nie jest (na razie) wyposażona w transfokator i inne wypasienia, którymi cieszą się właściciele lustrzanek renomowanych firm jak chociażby cyfrówki (bezlusterkowce): Canon, Nikon, Olympus czy nawet e-okoFuijfilm GFX100, za którego (sama skrzynka, a gdzie obiektywy i inne niezbędne duperele) trzeba wyłożyć ok. 54000 zł. Wszystkim ambitnym i rozkochanym w fotografowaniu, oczywiście przy średniej kasie i tolerancyjnej żonie polecam Hasselblad H5D – 200cMC za bagatelka skromne 178055 zł. Wiedzcie tylko, że aparat ten nie potrafi sam wyzwolić migawkę lub komponować obraz. Należy mieć nadzieję, że kieeedyś...

Patrzmy zatem czego można dokonać dysponując ambicją, pomysłami, zdolnościami dostrzegania wokół tego wszystkiego, czego inne ślepoty ni w ząb, oraz wykorzystując średniej klasy sprzęt. Przyznam szczerze, iż byłem mile zaskoczony poziomem prac barwnych oraz śmiałością tzw. czarno-białych – mowa o aktach. Swego czasu pewien student zwiedzając międzynarodową, krakowską Venus, przystanął, sięgnął po kulkopis, a będąc człowiekiem wrażliwym na piękno wpisał się do księgi pamiątkowej: „Gdy skończę AGH to przyjdę tu fedrować!”. Chodzą słuchy, że jest już dziadkiem pięciorga wnucząt. Tak się szczęśliwie złożyło, że komisarzem aktualnej wystawy jest prezes STF Zbigniew Kopański. Frekwencja jest zadowalająca gdyż udział w „Fotorefleksjach 2020” wzięło czternastu autorów z lekką przewagą kobiet. Zacznijmy zatem rozglądanie się pomiędzy „dniem a snem i wszędobylską naturą”. Wnikając w grupki dyskutujących gości, doszedłem do wniosku, że fotografie kobiecych aktów nie tylko nie jest bezwstydne ale wręcz bardzo „wstydliwe” w tym sensie, że autor unika wszystkiego, co mogłoby urazić czyjąś wrażliwość estetyczną lub moralną. Rewelacyjność tych fotografii polega więc na tym, że nie pokazują one nagości kobiecej w sposób bezwstydny, lecz na tym, że w ogóle ktoś w tej przaśnej krainie odważył się coś takiego pokazać.

Następni autorzy byli już bardziej stonowani. Tu, aby cokolwiek powiedzieć o danym fotografującym nie trzeba znać jego losów łącznie ze szczegółami intymnymi jego życia. Czy brak tej prokuratorskiej wiedzy może sprzyjać zrozumieniu jego trudu? Spokojnie, będzie, będzie. Następną jest skromna lecz solidna Aldona Bałtowska –Jagieła. Kogóż nie zachwycą witraże, którymi można nacieszyć oko w pobliskim klasztorze wąchockim. Prace pani Aldony są zachętą do odwiedzenia średniowiecznego klasztoru. Ciekawe efekty powstały podczas zabawy ogniem Bożeny Doros. Równie ciekawy pomysł zaświtał w głowie Jerzego Gabzdyla, który pozawieszał chmury na drutach wysokiego napięcia. Krzysztof Kiełek jest natomiast pod wrażeniem strzelistej architektury zamku obronnego wzniesionego na malowniczym szczycie przez zamożny ród Hohenzollernów. Topografia terenu w połączeniu z oświetleniem w różnych porach roku dały bajkowe połączenie. Z przykrością można zauważyć, iż opieka nad dziećmi odebrała Marii Kupieckiej możliwość skupienia się na dobrym kadrze plażowym, ale całkiem dobrze wyszły Marii mewy polujące na pożywienie i stary, drewniany falochron.

O Magdalenie Massalskiej-Osych można napisać z satysfakcją, że trzyma poziom. Hubert Ogar natomiast podgląda przyrodę wykorzystując optykę zamontowaną do sztucera...a efekty! Najlepiej można je ocenić podczas lustracji Wystawy. Bardzo ciepłe wspomnienia tego, co przemija przedstawił nam Stefan Paprot. Pamiętam swoje kochane Skotniki n/Pilicą gdzie jeździłem na kolonie. Też strzechy, krowie placki na łące i pachnący żywicą dym w porze posiłków – to do dzisiaj tkwi gdzieś w zakamarkach mózgu. W tym roku u pani Barbary Podsiadło pielęgnowanie działki wygrało z polowaniem na całkiem (jak dotąd) dobre tematy. Przemysłowe zabytki to przecież żaden temat dla wrażliwej kobiecej natury, chociaż najnowsza historia zna pewną wojowniczą suwnicową. Patrząc na Tatry Marka Staszewskiego, ma się wrażenie, że ich majestatyczną surowość chciał podkreślić dogodnym oświetleniem... i podkreślił. Dla mnie obecność na bądź jakiej stromiźnie staje się idealnym lekarstwem na zaparcia. Bez wspinania, bezpiecznie, na równinach Jerzy Rachtan postanowił zapolować na potwory mieszkające w trawach. Ani to nie ucieka, ani nie ugryzie, a dysponując paletą barw i fantastyczną budową pozuje że aż miło. Długą listę uczestników wystawiających w swojej siedzibie, którą jest MBP przy ul. Kochanowskiego 5, zamyka ambitny Józef Szmajda, który wybrał się z aparatem „na polowanie” fantazji natury, które wyłowił z mokrych ulic, dachów lub światła latarń. Miejmy nadzieją, że w latach następnych oglądać będziemy równie ciekawe fotografie nowych, młodych członków, do czego zachęca prezes STF Zbigniew Kopański. Nabór będzie prowadzony przez całe wakacje.

Marek Oziomek