Zmiana czasu czyli zegarowe tik tak

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Z soboty na niedzielę cofnęliśmy wskazówki zegarów, czas letni zastąpiliśmy zimowym.

Polacy pierwszy raz zmienili czas w 1917 roku i wcale nie robili tego rokrocznie, po roku 1922 nastąpiła długa przerwa. Za ojca zmiany czasu z zimowego na letni uznaje się Benjamina Franklina. To on jako pierwszy postulował, żeby ludzie kładli się spać później i wstawali wcześniej, co miało pozwolić na zaoszczędzenie cennego źródła światła, a mianowicie świec. 

Skoro czas, to zegary. A jak zegary, to legenda. Te lubimy bardzo, więc oddajcie mi w tym temacie głos.

Jedna z moich ulubionych dotyczy Kielc i zegarów na przykatedralnej dzwonnicy. Wiąże się z nimi postać biskupa Feliksa Szaniawskiego, skądinąd na pewno uroczego i uroczego, bo przecież sporo fundacji było jego zasługą. Był rok 1727, kiedy to biskup sprowadził do Kielc zegarmistrza najlepszego w swoim fachu, zlecił mu zrobienie zegara o tarczach na cztery świata strony i umieszczenie go na szczycie nowo odbudowanej dzwonnicy kolegiackiej. Zegar miał wskazywać wiernym kiedy pora do pacierza klękać lub wstawać do pracy. Przy okazji warto zaznaczyć, ze zegarmistrz swoją wartość znał, a biskup uwielbiał mieć rację i jeszcze bardziej lubił do wszystkiego się wtrącać. Z zamiłowania był mechanikiem i architektem i często osobom zatrudnionym dawał rady, że nie zawsze były sensowne - to już inna rzecz. Jedni przyjmowali i nic nie mówili, a inni kręcili nosem. Zegarmistrz do tych drugich należał. Raz, drugi i trzeci delikatnie dał do zrozumienia zleceniodawcy, że nie zna się na zegarmistrzostwie. Ponieważ to nie pomogło, mistrz zeźlił się okrutnie i tak do biskupa rzecze:

- Ja się Waszmości Biskupowi do kazań nie wtrącam, bo się na nich tak samo znam, jak biskup na zegarach - rzucił narzędzia i pracy nie dokończył. Zamiast czterech zegarów, trzy na wieży biją.

Wszyscy namawiali biskupa, aby z zegarmistrzem się pogodził, ale bez skutku. Proponowano, by biskup powierzył dokończenie dzieła komu innemu, ale i na to się fundator się nie zgodził. Uważał, słusznie zresztą, że po mistrzu w pysku kąśliwym poprawiać nie należy.

(amar)