Weekend w Krakowie

Pierwsze dni maja bieżącego roku spędziłam z rodzicami w Krakowie. Lubię to miasto, tak bardzo związane z historią naszego kraju. Rodzice usiedli ze znajomymi w nadwiślańskim ogródku, ponieważ chcieli wypić kawę. Ja natomiast zaczęłam spacerować przy murach wawelskiego zamku.

Trawa była bardzo wysoka w niej pełno złocistych kwiatów mleczu, albo mniszka lekarskiego. Obie rośliny są do siebie podobne i ich nie rozróżniam. Wtem we wgłębieniu pnia drzewa zobaczyłam... bardzo małego człowieczka. Był stary, łysy z tak zwana koronką siwych włosów wokół głowy, miał długą, białą, potarganą brodę, a na nosie okulary. Ubrany był w zieloną pelerynkę z kapturem, żółte spodnie i czerwone buty. Siedział pochylony i pisał. W swojej malutkiej dłoni trzymał gęsie pióro i coś notował w grubej księdze.

Cichutko podeszłam do drzewa i wyszeptałam:

- Dzień dobry, Krasnoludku!

Podniósł wzrok z nad księgi i nieco wystraszony odpowiedział:

- Witaj dziewczynko! Jak mnie tu dostrzegłaś. Musisz mieć dobre serduszko, bo złe dzieci mnie nie widzą.

- Jestem na co dzień grzeczna - odrzekłam rezolutnie. Tak przynajmniej mówią rodzice i nauczyciele. Słyszałam o krasnoludkach – małych ludkach tzw. bożętach, ale one występują tylko w opowieściach baśniowych. Zazwyczaj są opiekuńczymi duszkami domowymi . Nigdy nie przypuszczałam, że mogę w rzeczywistości spotkać małego skrzata.

- Widzisz, czasami w życiu bywają niespodzianki - odparł z uśmiechem. Nazywają mnie Koszałek Opałek i mam funkcję nadwornego kronikarza króla Błystka. Jestem bardzo starym krasnalem, bo żyję na polskiej ziemi już ponad tysiąc lat . Obserwuję życie, które się toczy wokół. Robię notatki na prośbę mojego władcy. U stóp Wawelu znajduje się wejście do naszej siedziby czyli Kryształowej Groty, której korytarze ciągną się dość daleko. Dawniej dochodziły do pól uprawnych poza miastem. Dziś Kraków można podzielić na ten stary pamiętający czasy średniowiecza i współczesny. Ten drugi nie jest przyjazny dla przedstawicieli naszej społeczności. Ludzie żyją w ciągłym pośpiechu, a o żadnych bożętach nie chcą słyszeć i nie wierzą w nie.

- Dlaczego Wawel jest dla Was też ważny? – spytałam Koszałka Opałka

- Bo to jest miejsce magiczne – odpowiedział z powagą. Posłuchaj mojej opowieści…..tysiące lat temu hinduski bóg Sziwa rzucił siedem niezwykłych kamieni w siedem stron świata. Jeden z nich upadł w Krakowie na wzgórzu wawelskim. Było to jeszcze przed rządami króla Kraka. Od tego czasu miejsce to ma nadzwyczajną moc, jest źródłem pozytywnej energii, która daje siłę duchową ludziom, którzy tu przybywają. Kamień ten nazywa się czakram. Jeśli wejdziesz na obecny dziedziniec zamku królewskiego, to po lewej stronie od bramy poczujesz ogólne odprężenie. Współcześnie uczeni tłumaczą, że to ujemna jonizacja tak dobrze wpływa na samopoczucie człowieka. Ale ja wiem, na pewno, że to magiczny czakram spowodował, że dynastia Piastów dobrze sprawowała rządy z Wawelu.

- Ciekawe fakty przekazujesz Koszałku Opałku – stwierdziłam. Może jeszcze coś mi opowiesz, z przyjemnością posłucham, bo akurat na lekcjach z historii mówimy o pierwszych królach Polski.

- Chętnie Ci opowiem, bo znajomość dziejów narodowych, to rzecz ważna dla młodego człowieka – powiedział, opierając się wygodnie o drzewo i odkładając gęsie pióro.

- Tego o czym będę mówić nie dowiesz się z lekcji w szkole – wyszeptał z zadowoleniem.

Wybitnym władcą, który po latach rozbicia dzielnicowego doprowadził do zjednoczenia ziem polskich był Władysław zwany od niskiego wzrostu Łokietkiem. Przez ponad dwadzieścia lat walczył z wrogami, aby osiągnąć swój cel. Musiał się ukrywać, kiedy król czeski Wacław II go pokonał. Pewnego dnia wędrował samotnie w okolicach Ojcowa, niedaleko słynnej Maczugi Herkulesa. W dolinie rzeki znalazł wejście do groty. Postanowił, że wejdzie do niej, odpocznie i kilka dni pomieszka. Było lato, ciepły dzień, ze szczeliny skał wapiennych wyszedł pająk i zaczął snuć swoją pajęczynę w otworze wejściowym groty. Sam usadowił się z boku swej lepkiej pułapki i czekał na ofiarę. Minęło południe, kiedy książę usłyszał głośne rozmowy kilku osób. To byli rycerze Wacława II , którzy go szukali, przeszukując zakamarki skalne. Jeden z nich powiedział:

- Patrzcie tu jest kolejna grota, może w niej się ukrył polski książę

- Co ty! Przecież widzisz gęstą pajęczynę w otworze wejściowym , gdyby wchodził do środka, to by ją zerwał. Idźmy szukać dalej, bo tu go nie ma – odparł inny.

Tak pająk uratował życie Władysławowi Łokietkowi, który po latach koronował się na króla polskiego.

- Maju ! Maju! Obudź się, trzeba iść do szkoły, zjeść śniadanie – usłyszałam głos mamy.

- Jaka szkoła, ja jestem w Krakowie pod siedzibą królewską, rozmawiam z Koszałkiem Opałkiem - stwierdziłam pól przytomna.

- W Krakowie byliśmy wczoraj- odezwał się tata, a ty pleciesz koszałki- opałki czyli mówisz bzdury.

- Mówiłem, że dziecko musi wcześniej chodzić spać, aby rano było przytomne… powiedział w stronę mamy.
Autorka ukrywa się pod godłem Pusia/ pracę nadesłała Karolina Kaczmarska