W świecie motanek

2022-02-07 15:00:00

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Zamotana, specjalnie dla mnie, w noc wilczej pełni. Ma ciemne włosy, jak ja, sukienkę (jak nie ja) fartuszek i woreczek z prawdziwego białoruskiego lnu. Wypełnia ją kora dębu (symbol siły oraz trwałości), mięta (symbol mądrości, gościnności i miłości), lawenda, która daje ukojenie oraz muszla z Oceanu Indyjskiego. Przy jej boku słonik - symbol siły i mocy. Dzieło Moniki Dygas, starachowickiej szeptuchy. Opowie o laleczkach, które od wieków strzegły słowiańskich domostw.

Z Szeptuchą łączę się przez telefon. Niestety.

Wolałabym zasiąść w jej magicznej chacie, oprzeć o piec, złapać kubek z kawą i zasłuchać w opowieść o tym i tamtym. Zapachniałaby mi lawenda, zawirowałby przed nosem okruch mięty, może kruk Abraksas pogoniłby kotu kota. Śnieżno deszczowa zawierucha przyniosłaby wspomnienie starych wiejskich chałup, których strzegły Panny Motanki.

- To nie tak, że jak Szeptucha, to od razu motanki. Ja na te słowiańskie lalki natknęłam się na jednym z profili w mediach społecznościowych i od razu mnie zaintrygowały. Skontaktowałam się z dziewczyną, która je mota i zamówiłam dla siebie. Wtedy też dowiedziałam się, że motankę mota się w intencji, a że moją był rozwój Chaty Szeptuchy, to długo się nie zastanawiałam. Moja motanka bardzo mi pomogła - opowiada Monika Dygas.

Motane z nici i skrawków materiału, wypełniane słomą, roślinami albo ziarnem strzegły przez wieki domowników przed złem, pomagały kobietom w ciąży i matkom w opiece nad dziećmi, ochraniały podróżnych, wspierały gospodynie w prowadzeniu domu, strzegły i pomagały małżonkom. W tym ostatnim przypadku motanek było dwie i trzymały się one za ręce - zwraca uwagę nasza Szeptucha.

W Polsce motanie to forma terapii, na Ukrainie i Białorusi motanki wciąż są popularne, jako opiekunki. Zarezerwowane dla kobiet, powiada się, że motać laleczki może dziewczynka, która ma sobą pierwszą miesiączkę. Motankę Wieduczkę matka motała dla córki i ta lalka strzegła potem całego nowego kobiecego rodu.

Do tradycji motania wraca Monika Dygas.

- Warto samemu zamotać sobie laleczkę i dać jej coś od siebie. Wystarczy drobiazg, ale niech motanka ma coś naszego. Co ciekawe, panna motanka sama decyduje, w co chce być ubrana. Jak motam, to nigdy nie wiem na początku w co będzie ubrana. Warto pamiętać, ze motanka nie może mieć twarzy. Jeśli jej nadamy rysy, to taka motanka będzie zajmować się sobą, a nie naszymi intencjami - radzi Monika i dodaje, że na jedną intencję mota się jedną motankę, a potem, gdy intencja się spełni taka motanka powinna ulec zniszczeniu.

- Kiedyś takie motanki się paliło, dziś po prostu zmienia się jej ubranie - śmieje się nasz gość. - Motanka dziś, to bardziej taka przyjaciółka, towarzyszka, strażniczka. ale oczywiście intencje warto mieć.

Blekot, szalej, jemioła,

piołun, brunatne ropuchy,

nie zabrakło i zdechłej muchy...

lubczyk, mlecz, rosiczka,

sadło niedźwiedzie i ślina

Wszystko to strawione

rozmaitym ziołem…

obłokiem pary

chatę wypełnia pospołem.

Tak zawsze widzę Chatę Szeptuchy ilekroć o niej piszę. Wypełnioną zapachem ziół, kolorową, pełną sprzętów, które dostają drugie życie, mimo, że pierwsze wciąż w nich drzemie.

Latem, w cieniu tej chaty, z lipowymi koronami nad głowami, spotyka się Szeptucha z kobietami. I motają, radzą, śmieją się, odkrywają siebie w świecie i świat w sobie. Już niedługo będzie można będzie dołączyć.

motanki chata szeptuchy laleczki intencje Monika Dychas Tychów Starachowice świętokrzyskie

Facebook Twitter Pinterest