Tajemnica zaklęta w kamieniu

Ciężki i bezkształtny blok surowca, jeszcze dziś, gdy się dobrze przyjrzeć, da się zauważyć detale ciał. Przewrotność, zuchwałość, przekora? Co było powodem, że w pruderyjnej i siermiężnej nieco Polsce lat 70 i 80 na starachowickich ulicach stanęła naga kobieta, para kochanków... Czym są bezkształtne (dla mnie) masy im towarzyszące? Co lub kogo przedstawiają? Jaki był zamysł twórcy i... dlaczego stanęły w przestrzeni Starachowic.

Fantazja miejskich urzędników? A może prezesów spółdzielni? Dla ludzi? Czy po prostu były pieniądze, trzeba było wykorzystać?

Postanowiłam się dowiedzieć, ale o ile wszyscy pamiętają plener artystyczny, na którym powstały drewniane rzeźby (dziś już nieistniejące), to o tych kamiennych niewiele jest do powiedzenia. Na podstawie rozmów z radnymi - Bronisławem Paluchem, Krzysztofem Różyckim, nasuwa się wniosek, że była to akcja kształtowania przestrzeni miejskiej. Dlaczego rzeźby? Nie wiem. Skąd? Prawdopodobnie z Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Dziś do tego stopnia wpisały się miejski krajobraz, że wiele osób nawet ich nie zauważa. Kiedy nieco ponad dwa lata temu, po wieloletniej nieobecności, przyjechałam do Starachowic to one był pierwszym elementem, którego szukałam. Czy stoją? Stoją. Uf. Kto?  - to pytanie nurtuje mnie do dziś.

„Gdy gaśnie pamięć ludzka, dalej mówią kamienie" - Kardynał Wyszyński co innego miał na myśli mówiąc te słowa, ale mnie one idealnie pasują do tego tematu. Pamięć ludzka zawiodła, a zatem czas posłuchać kamiennych rzeźb.

Jeśli wiecie Państwo co nieco o tychże kamiennych pamiątkach przeszłości to zapraszam do kontaktu z redakcją. Czekamy na Wasze zdjęcia. Pokażcie nam je w w Starachowicach dawnych lat. Może były jeszcze jakieś rzeźby, których nie ma albo o których nie wiem.

Zdjęcia można przynosić do redakcji: Konstytucji 3 Maja 23 (zeskanujemy), albo skany zdjęć przesyłać na adres mailowy: biuro@starachowicka.pl