Ta praca to szansa

Ocena:

5/5 | 3 głosów

Wszystko zaczyna się od tego, że ktoś zauważa niemoc i osamotnienie ludzi wykluczonych lub zagrożonych wykluczeniem. To osoby długotrwale bezrobotne, niepełnosprawne, wychodzące z kryzysu bezdomności czy tez opuszczające zakład karny. Potem pojawia się myśl, że można im pomóc i pomysł na to, jak to zrobić - tak powstaje starachowicka Spółdzielnia Socjalna Starachowiczanka.

Rynek pracy, mimo zdecydowanej poprawy na przestrzeni co najmniej kilku lat, dla pewnych grup społecznych wciąż jest niestabilny. Osoby z niepełnosprawnościami czy bezdomne mają problemy tak ze znalezieniem pracy jak i z jej utrzymaniem, z powodu dysfunkcji znajdują się bowiem na marginesie społecznego i często także zawodowego życia. Jednak brak pełnej sprawności psychicznej i fizycznej, i wynikające z tego ograniczenia nie muszą oznaczać dla tych osób społecznej i zawodowej izolacji. Nie jest to łatwe, aktywizacja zawodowa i społeczna stanowi duże wyzwanie dla samorządów, nie jest to jednak niemożliwe i Starachowice są tego przykładem.

Marcin ma orzeczenie o niepełnosprawności (I grupa) -  od stycznia br. jest jednym  z pracowników Spółdzielni Socjalnej Starachowiczanka. Lubiany, pracowity, rzetelny, odpowiedzialny, człowiek, któremu bardzo zależy na utrzymaniu pracy. Co sam mówi o swojej sytuacji?

- Chciałbym tu zostać, lubię tę pracę. Wcześniej byłem w Powiatowym Zakładzie Aktywizacji Zawodowej, było dobrze, ale wolę tu - Marcin nie ukrywa, że to w Starachowiczance znalazł swoje zawodowe miejsce.

Jarosław Warszawa, który przyjmował Marcina do pracy mówi, że to jeden z tych pracowników, dla których chce się to wszystko prowadzić.

- Pamiętam, że na staż skierowano do nas cztery osoby, ale to właśnie Marcin zdecydowanie się wyróżnił. Chciał pracować, chciał się uczyć, wszystkim się interesował i co najważniejsze wykazywał inicjatywę. Może tylko nie był tak kontaktowy, jak teraz - śmieje się  Jarosław Warszawa. - Szybko się zaaklimatyzował w środowisku i dziś doskonale sobie radzi.

Marcin jest pracownikiem porządkowym, dba o miasto, razem ze swoimi kolegami i koleżankami codziennie rano wyrusza w teren. W Starachowiczance jest mu dobrze, ma umowę o pracę, dostaje pensję, dostaje premie, spółdzielnia dba o jego prawa, on sam czuje się potrzebny. 

- Nie chcielibyśmy Marcina tracić, to naprawdę świetny pracownik i dobry człowiek - mówi Monika Pawłowska. 

Wśród zatrudnionych w Starachowiczance tylko Marcin ma I stopień niepełnosprawności, kilka osób ma stopień umiarkowany, pracują także osoby, które mają za sobą wyroki sądowe czy bezdomność - każdy z nich znalazł tu nowy start. 

Powołanie spółdzielni socjalnej pokazuje, że możliwe są działania skierowane na rozwój zawodowy osób, które nie do końca potrafiły sobie same poradzić. Powstanie nowych miejsc pracy połączone z odpowiedzialnością społeczną efektywnie przyczyniło się do ich zaktywizowania, udowodniło, że czasem potrzebny jest po prostu bodziec.  Przy tej okazji warto podkreślić, że z dynamizacji zawodowej osób m.in niepełnosprawnych wynikają korzyści nie tylko dla samych zatrudnionych. Zyskuje także miasto. Pozytywów należy upatrywać również w integracji osób zatrudnionych w Spółdzielni Socjalnej Starachowiczanka oraz w postrzeganiu tych osób przez społeczność lokalną.