Spotkali się na Dębowej Górze

Ocena:

5/5 | 1 głosów

XV Złaz na Dębową Górę poprowadził Tomek Cygan z Oddziału Miejskiego PTTK w Starachowicach. W słońcu i upale podążała za nim ponad 30 - -osobowa grupa, do której dołączyły dzieci i młodzież z Ukrainy w towarzystwie asystentki międzykulturowej Inny Mekhedy.

To już kolejna edycja wędrówki. A ta była piękna, lasy kryjące w sobie ponurą historię i bezimienne mogiły skłaniały do refleksji, a cisza i spokój cieszyły wędrujących. Dawna Puszcza Iłżecka tętniła życie, wszyscy, którzy zdecydowali się właśnie tak spędzić ten dzień mogli wysłuchać historii tych, którzy właśnie w tych lasach dali dowód pięknego patriotyzmu - takiego bez pompy, bez świateł, bez braw.

Popłynęła historia o mobilizacji żołnierzy z Iłżeckiego Obwodu Armii Krajowej, którzy na Dębowej Górze zgłosili gotowość udziału w Akcji Burza. Młodzi ludzie, którzy chcieli po prostu Niemca bić szli do walki słabo uzbrojeni, ale z wielkimi chęciami.

Słówko przy jednej z mogił szepnęłam i ja.

Puszcza iłżecka to także Karol Kalita "Rębajło" - jestem przekonana, że jego duch towarzyszył nam na całej trasie. Tak samo zresztą, jak zapach partyzanckich ognisk, pieśń, która szumiała leciuteńko wśród drzew i echa wojennej zawieruchy. 

Złaz zorganizowała "Kotyzka", starosta Piotr Ambroszczyk, który zdecydowanie czuje klimat partyzanckiej braci, zapewnił pyszną grochówkę i dał się porwać do śpiewu.  Zapewniam, że głos ma jak dzwon - do "Czerwonych maków... " nie trzeba go było specjalnie namawiać.

Wszystkim obecnym za udział w Złazie dziękował Edward Imiela.

Na miejsce zbiórki (wiaty w Lipiu) chętni przyjechali kolejką wąskotorową.Pod wiatami także złaz zmierzał ku końcowi - a kończono pięknie, bo właśnie piosenką. Rzewne brzmienia akordeonu popłynęły między drzewami. Nikt nie wątpił, że "Rębajło", i "Szary" uśmiechnęli się pod nosem radośnie, że są tacy, którzy pamiętają i przybywają. Szczególnie cieszyła obecność naszych gości z Ukrainy, także dzieci, które w skupieniu zostawiały na mogiłach znicze.

I ja tam byłam. Wodę piłam, grochówką się raczyłam, nie śpiewałam (bo się bałam), siadłam i w końcu wszystko spisałam.