Katyń nigdy nie przestanie boleć

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Jest wiosna 1940 roku, policja polityczna NKWD wymorduje blisko 22 tys. obywateli Rzeczypospolitej. Wśród nich 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych w okupowanej wschodniej części Polski.

Jeńców zabijano strzałem w tył głowy z bliskiej odległości. Ich szczątki spoczywają w Katyniu, Miednoje, Charkowie, Bykowni i innych, nieznanych dotąd miejscach. Wśród ofiar zbrodni katyńskiej byli również starachowiczanie. Ich nazwiska zostały upamiętnione na Krzyżu Katyńskim.

Gustaw Jan Życiński miał 25 lat. Urodził się w mieście nad Kamienną, wychował w domu przy nowowiejskiej. Z wykształcenia i zawodu nauczyciel, związany ze Szkołą Podstawową w rudzie koło Brodów. Zmobilizowany w sierpniu 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli, osadzony był w obozie w Starobielsku. Pozostała po nim tylko jedna kartka pocztowa...

Franciszek Kacprzak miał 25 lat, żonaty, tuż przed wybuchem wojny został tatą. Od 1937 roku związany z Zakładami Starachowickimi, zamieszkiwał przy Iłżeckiej 36. Jako oficer rezerwy został zmobilizowany we wrześniu 1939 roku. Dostał się do niewoli sowieckiej, z obozu w Kozielsku dotarł do żony jeden list.

Bronisław Bartosik miał 26 lat. Od 1938 roku pracował jako kreślarz w Biurze Fabrykacji Działu Broni w Zakładach Starachowickich. Jako oficer rezerwy został zmobilizowany w sierpniu 1939 roku. Dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

Inżynier Stefan Stefanoff miał 28 lat. Po skończeniu studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej podjął pracę w Zakładach Starachowickich, gdzie pracował jako konstruktor amunicji artyleryjskiej. Drugiego dnia wojny poślubił starachowiczankę, Antoninę Rechnio. Ze względu na pracę w zakładach zbrojeniowych nie został zmobilizowany, jednak zdecydował się wyjechać ze Starachowic w poszukiwaniu swojej jednostki wojskowej. Dostał się do niewoli sowieckiej. Z obozu w Starobielsku napisał do żony kartkę pocztową, nigdy nie odpowiedział na wiele wysłanych przez żonę kart pocztowych i listów. Prawdopodobnie nigdy nie dowiedział się, że urodził mu się syn.

Mieczysław Fader miał 43 lata. Służył w komendzie powiatowej Policji Państwowej w Starachowicach, z żoną i dziećmi mieszkał przy ulicy Kilińskiego. We wrześniu 1939 roku wraz z innymi policjantami został ewakuowany na wschód. Podczas ewakuacji pełnił funkcję komendanta grupy. Dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Bolesław Guzik miał 45 lat. Od 1920 roku pracował w Policji Państwowej na terenie Starachowic i Wierzbnika. Występowal w lokalnych teatrach amatorskich,znany z artystycznego zamiłowania. Mieszkał wraz z żoną i dziećmi przy ulicy Konstytucji 3 Maja. We wrześniu 1939 roku wraz z innymi policjantami został ewakuowany na wschód. Dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Edward Kiciński miał 50 lat. W 1920 roku ukończył szkołę policyjną i został skierowany do pracy w Starachowicach. Mieszkał wraz z żoną i dziećmi w budynku policyjnym przy ulicy Piłsudskiego. We wrześniu 1939 roku wraz z innymi policjantami został ewakuowany na wschód. Dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Uczczenie Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej to obowiązek, któremu starachowiczanie sprostali. W związku z rocznicą przypadającą na 13 kwietnia, w Starachowicach odbyły się uroczystości, w których udział wzięła m.in delegacja z Ośrodka Szkolenia i Wychowania OHP w Starachowicach. Przedstawiciele wzięli udział w mszy świętej, następnie, wraz z wychowawcą panią Eweliną Lewkowicz, młodzież uczestniczyła i w marszu pamięci i złożyła kwiaty pod Krzyżem Ofiar Zbrodni Katyńskiej. W trakcie uroczystości Piotr Kuźmiak, wyrecytował wiersz, który został przygotowany przez grupę artystyczną Cam.Erato specjalnie na tę okoliczność.

Pod Krzyżem Katyńskim wiązankę, w imieniu posła Krzysztofa Lipca, złożyła delegacja delegacja Prawa i Sprawiedliwości.

* Sylwetki wymienionych mieszkańców Starachowic zostały opracowane na podstawie publikacji prasowych Zbigniewa Bielata i Adama Brzezińskiego.