Anonimowe zwierzenia [ARTYKUŁ ARCHIWALNY]

Ocena:

0/5 | 0 głosów

Już pięć lat w siedzibie Stowarzyszenia Pomocy Rodzinie Dysfunkcyjnej „Przystań” funkcjonuje telefon interwencyjny. Pod numer 274-09-97 dzwonią osoby potrzebujące moralnego wsparcia, rady lub ci, którzy chcą  po prostu z kimś porozmawiać. Od blisko roku spełnia też rolę telefonu zaufania, który – niestety - z przyczyn finansowych został zlikwidowany.

Ludzi poszukujących bratniej duszy, by wysłuchała ich i pomogła pokonać życiowe problemy, wciąż przybywa. Zupełnie obca osoba po drugiej stronie słuchawki jest czasem ostatnią deską ratunku dla maltretowanych przez mężów alkoholików kobiet, osób samotnych i - coraz częściej - bezrobotnych. 
- Od początku telefon interwencyjny finansowany jest przez fundację im. Stefana Batorego z Warszawy. Gdy w 1996 roku został uruchomiony, była to pierwsza tego typu inicjatywa w naszym mieście. Przy telefonach w każdy wtorek, czwartek i piątek dyżurują członkowie stowarzyszenia, którymi są policjanci i pedagodzy. Zostali oni wcześniej przeszkoleni w prowadzeniu takich rozmów przez mgr Adama Kłodewskiego z ogólnopolskiego telefonu zaufania- powiedziała „GAZECIE” wiceprezes stowarzyszenia „Przystań” Marta Majkusiak.
Najczęściej pod numer telefonu interwencyjnego dzwonią kobiety, mające problem z mężem alkoholikiem, nierzadko też  bite. Kolejną grupę potrzebujących rozmowy stanowią bezrobotni, którzy po stracie pracy nie potrafią się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Często brak zatrudnienia powoduje u nich załamanie nerwowe. Brak pieniędzy, a co za tym idzie niemożność utrzymania rodziny są dla tych ludzi prawdziwym dramatem. Często też za słuchawkę chwytają samotni, którym brakuje kontaktu z innymi osobami. Dzwoniącymi są zarówno młodzi jak i starsi mieszkańcy naszego miasta, choć zdarzają się też telefony z innych miejscowości naszego powiatu, a nawet sąsiednich miast. Nie ma reguły- każdego trzeba wysłuchać i w miarę możliwości pomóc, bez względu na wiek, miejsce zamieszkania czy rodzaj problemu. Niektórzy nie chcą rozmawiać, proszą tylko o adres np. instytucji walczącej z alkoholizmem. 
- Nie ma uniwersalnej „recepty” jak rozmawiać z ludźmi kontaktującymi się z nami. To jest indywidualna sprawa dyżurującego przy telefonie. Jego zadaniem jest przede wszystkim uspokojenie dzwoniącej osoby. Słowa otuchy, porady, zrozumienie i moralne wsparcie są dla tych ludzi  często bezcenne. Przekonujemy, że każdy problem jest do rozwiązania, nie ma sytuacji bez wyjścia. Trzeba tylko wierzyć w to i nie poddawać się.    
Ważnym aspektem jest również to, że dzwoniący do nas pozostają anonimowi. W szczególnych przypadkach, gdy zgłaszany problem wymaga radykalnych działań pytamy o nazwisko, adres. Jeżeli jest to możliwe zapraszamy takich ludzie do nas, by jeszcze raz osobiście opowiedziały o swym dramacie. Wówczas łatwiej jest dotrzeć do takiej osoby, więcej można się dowiedzieć. Niektórzy jednak wolą rozmawiać tylko przez telefon, jest im wtedy łatwiej mówić o sobie, bo druga strona ich nie zna i nie widzi- powiedziała Marta Majkusiak.
Miesięcznie pod numer telefonu interwencyjnego dzwoni kilkanaście osób. Kobiety opowiadają o trwającej kilka lub nawet kilkanaście lat gehennie rodzinnej, której przyczyną jest alkohol. Jest to poważny problem w naszym mieście. Kobiety są bezradne wobec przewagi fizycznej swych mężów. Nie wiedzą gdzie szukać pomocy, jak z tym skończyć. Niektóre tylko decydują się wykręcić numer telefonu interwencyjnego i zwierzyć się. Czasem porady członków stowarzyszenia skutkują, kobiety decydują się powiadomić o przemocy w domu organy ścigania. Mają wówczas szansę na lepsze życie. To tylko jeden z dowodów potwierdzających to, że telefon interwencyjny w Starachowicach jest bardzo potrzebny.            PaT

ARTYKUŁ ARCHIWALNY GAZETA STARACHOWICKA NR.43 2001 r.